Experience in HOSABELAKU - Akshatha

Before I start to write ma experience with the team, it was a pleasure to be a part of this great project.

Amidst all uncertainties, I was happy to be a part of HOSABELAKU team. Special thanks to PD for his invitation.

It all started when I went to try my luck in the auditions. I was so tensed and could hardly remember the dialogues I had memorized for past half an hour or so.... But when I went in for the auditions, I was made to feel at ease....and at last some how i managed to GRAB a role of VEDA (which I opted)....

I was so happy and was on cloud 9!!!!! But wait, "Ankondidella ago haagididre!!!!!!!! (IF and only if..... ) due to my changing work schedule, I lost the hope of being a part of this project (for which I curse my fate till date).....But wait...I still got another oppurtunity on the 4th show...one day I got a call stating that I have to do the VEDA role for the 4th show of HOSABELAKU as ANU would not be able to perform on that day....that was the time I decided, I must NOT LET GO this oppurtunity again....and so... HOSABELAKU here I CAME..... :) :) :) (a new ray of hope a HOSABELAKU of my theatre life)

It was a great challenge for me to perform ( as I had not been to attend a single rehearsal, plz forgive me PD for that) but at the end it was an easy sailing as my team mates eased my pressure by helping me in every details.

Thanks a lot guyz.... It was a great pleasure working with U all and will be looking forward to be associated in the upcoming projects. Touch-wood, it was a great time and great fun. Thanks again :) :) :)

Vasu's Blog

 
 ಆಫೀಸ್ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಕ್ರಿಕೇಟಗೆ ಹೋಗೋಣ ಅಂತ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಸರಿ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ವಿನಯನ ಕೇಳೋಣ ಅಂತ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದೆ. ಇವತ್ತು ಆಡಿಶನ್ ಇದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯಿತು, ಯಾವತ್ತು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ ಸರಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬೇಡ ಅಂದುಕೊಂಡು ಒಳ್ಳೆ ಸಂಜೆಲ್ಲಿ ಕೆ.ಹೆಚ್.ಕಲಾಸೌಧಕ್ಕೆ ಬಂದೆ ತುಂಬಾ ಮಜವಾಗಿತ್ತು ಆಡಿಶನ್, ಕೊನೆ ಸಮಯ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಇರಬೇಕಾದರೆ ವಿನಯ್, ಅನು ಮತ್ತು ಸುಜಯ್ ನೀನು ಹೋಗು ಅಂತ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ, ಯಾರು ಅದು ವರೆಗೂ ಮಾಡದ ಕ್ಯಾರಕ್ಟರ್ "ಶರ್ಮ" ಗೆ ಅಡಿಶನ್ ಕೊಟ್ಟೆ.

  ಪಿ.ಡಿ.ಸತೀಶ್ ರವರ ಗೈಡೆನ್ಸಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಕೊಟ್ಟ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಮೂರು ಪ್ರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ನಟಿಸಿ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಸಂಗೀತ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡೆ, ಒಟ್ಟಾರೆ ಫೋರ್ತ್ ಕಾರ್ನರ್ ತಂಡ ನಮಗೆಲ್ಲ ಒಂದು ಕುಟುಂಬದವರ ಹಾಗೆ ಕಂಡು ಬೇಗ ಬೆರೆತು, ಒಂದು ಯಶಸ್ಸಿನ ಪರಿಸರ ಕಂಡೆವು.

   * ತುಂಬಾ ತರಲೆ

   * ಜಾಸ್ತಿ ಜನ

   * ಪ್ರಶಾಂತ್ ಹೋಟೆಲ್ ಬಿರಿಯಾನಿ

   * ಬೇಜಾನ್ ಅವಾಜಗಳು

   * ಕದ್ದು-ಮುಚ್ಚಿ ಅಗ್ನಿಕಾರ್ಯ

   * ಬ್ಲೂ ವಿಂಗ್ಸ್ ಮೀಟಿಂಗ್

   * ಸಿ ಬಿ ಆರ್ ಪಾರ್ಟಿ ಇವೆಲ್ಲಾ ಮರೆಯಲಾಗದ ವಿಷಯಗಳು.

      "ಹೊಸಬೆಳಕು" ನಾಟಕವನ್ನು ಹೊಸಬರ ಕೈಯಿಂದ ಮಾಡಿಸಬೇಕೆಂಬ ಹಾಗು ಕೆ.ಹೆಚ್.ಕಲಾಸೌಧಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಆಡಿಯನ್ಸನ್ನು ಬರಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬ ಹೊಸ ಯೋಚನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿರುವ ಮತ್ತು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮೇಲೆ ಹೊಸಬೆಳಕನ್ನು ಚೆಲ್ಲಲು ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ ಪಿ.ಡಿ ಸರ್ ರವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಮತ್ತು ಶುಭವಾಗಲಿ.

Thanks & Regards,
V.Vasukeshan

ಹೊಸಬೆಳಕಿನ ಕಹಾನಿ ಸಂತೋಷ್ ಕಿ ಜಬಾನಿ

ಮತ್ತದೇ ಬೇಸರ, ಅದೇ ಸಂಜೆ, ಅದೇಕಾಂತ...:P lousy weekend evening..ಎಲ್ಲೂ ಹೋಗ್ದೆಲೆ ಬೆಳ್ಳಿಗ್ಗೆ ಇಂದ ಮನೇಲೆ ಬಿದ್ಗೊಂಡು ಕಾಲ ಕಳಿತಾ ಇದೀನಿ...atleast ನನ್ನ ಹೊಸಬೆಳಕಿನ ಸ್ಟೋರಿ ಯಾಕ್ continue ಮಾಡಬಾರದು ? ಬರೀಬೇಕು ಅಂತ ಬಾಸ್ ಇಂದ ಆರ್ಡರ್ ಬೇರೆ ಆಗಿದೆ....ಸೊ here it comes....ಓದಿ ಆನಂದಿಸಿ ಹೊಸಬೆಳಕಿನ ಕಹಾನಿ ಸಂತೋಷ್ ಕಿ ಜಬಾನಿ, ಪಾರ್ಟ್ 2 :)

ಮುಂಚಿನ ನನ್ನ article ನಲ್ಲಿ ನಾನ್ ಈಗ ಆಗ್ಲೇ audition ಟು ರಿಹರ್ಸಲ್ journey ನ ಹೇಳಿದೀನಿ. ಈಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದುವರೆಸೋಣ..ಮುಂದೆ ಓದೋಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ part 1 ಸ್ಟೋರಿನ ಓದ್ಕೊಂಡ್ ಬನ್ನಿ..(ನನ್ನ ಅಮೂಲ್ಯ ವಾದ ಟೈಮ್ ಸ್ಪೆಂಡ್ ಮಾಡಿ ಬರೆದಿದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನಾರು use ಆಗುತ್ತೆ ) . ರಿಹರ್ಸಲ್ಸ್ ಮುಗಿತ ಬಂದಿತ್ತು..ಎಲ್ಲ ಆರ್ಟಿಸ್ಟ್ ಗಳು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಡೈಲಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಆಗ್ಲೇ ಪಂಟರುಗಳಾಗಿದ್ದರು, ಆದ್ರಿಂದ ನನ್ನ ಕೆಲಸ ನು ಕಮ್ಮಿ ಆಗಿತ್ತು...ಖುಷಿ ಆಗಿತ್ತು, ನನ್ನ್ನ ಕೆಲಸ ಕಮ್ಮಿ ಆಯ್ತು ಅಂತ ಅಲ್ಲ...atleast ಅಷ್ಟ ದಿನ ಆದ್ಮೆಲಾದ್ರು ಸರಿಗೆ ಕಲಿತರಲ್ಲ ಅಂತ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಶೋ ನೆಡಿಯೋವಾಗ ಕರ್ಟನ್ ಸೈಡ್ ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪ್ರಾಂಪ್ಟ್ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು...ನನ್ ಪುಣ್ಯ ಬಚಾವ್ ಆದೆ :P. ಈ ಕೆಲಸ ಆದ್ಮೇಲೆ ನಂಗೆ ಕೊಟ್ಟ (ನಾನು ಮಾಡಿದ) next ಕೆಲಸ ಟಿಕೆಟ್ ಕೊಡುದು. ಟಿಕೆಟ್ ಕೌಂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇದಿದ್ದು ಅಶ್ವಿನಿ. ನಾವು ಕೆಲಸ ನ ಡಿವೈಡ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿದ್ವಿ. ಟಿಕೆಟ್ ಕೊಡೋದು ಅಶ್ವಿನಿ, ಆದ್ರೆ ದುಡ್ಡು ಇಸ್ಕೊಳುದು ನಾನು..:). ಇದು ಇಂಟರೆಸ್ಟಿಂಗ್ ಕೆಲಸ ಅಲ್ದೆ ಇದ್ರೂ ಬೋರಿಂಗ್ ಕೆಲಸ ಅಂತು ಅಲ್ಲ. ಟಿಕೆಟ್ ಕೌಂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂರೋದ್ರಿಂದ ಒಂದ್ ಒಳ್ಳೆ advantage ಇದೆ. ಶೋ ಗೆ ಬಂದಿರುವವರನೆಲ್ಲ ನೋಡೋಕ್ಕೆ (ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯೋದಿದ್ರೆ ಹೊಡಿಯೋಕ್ಕೆ) ಅದು ಒಳ್ಳೆ ಜಾಗ..:P . 3rd ಶೋ ದಿನ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೋರ್ ಆಯಿತು. ಆವತ್ ಮಳೆ ಬಂದಿದರಿಂದ tickets ಜಾಸ್ತಿ ಸೇಲ್ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ . ನಾಲ್ಕನೆ ಶೋ ದಿನ ತುಂಬಾ ಜನ, ಫುಲ್ ಬ್ಯುಸಿ, ತುಂಬಾ tickets ಸೇಲ್ ಆಯಿತು, ಜೇಬು ತುಂಬಾ ದುಡ್ಡು ಬಂತು, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ನಲ್ಲೇ ಅದು ಖಾಲಿ ನು ಆಯಿತು. ನಮ್ ಕುಮಾರಣ್ಣ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕ, collection ದುಡ್ಡೆಲ್ಲ ಅವ್ರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಸೈನ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ನನ್ ಅವತ್ತಿನ ಡ್ಯೂಟಿ ಮುಗಿತು.. J

ರಿಹರ್ಸಲ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳ್ದೆ, ಶೋ ಬಗ್ಗೆನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೇಳ್ದೆ..ಈಗ ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ details ಕೊಡ್ತಿನಿ. ಇಲ್ಲಿವರ್ಗು ನಡೆದ ನಾಲ್ಕು ಶೋ ಗಳಲ್ಲಿ ನಂಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಿದ್ದು 2nd ಮತ್ತೆ 4th . ನನ್ ಪ್ರಕಾರ ಆ ಎರಡು ಪ್ರದರ್ಶನ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಂತು, ಜನ ಕೂಡ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡಿದ್ರು. ನಾಲ್ಕನೆ ಶೋ ಇನ್ನೊಂದ್ ವಿಶೇಷ ಅಂದ್ರೆ ಅದ್ರಲ್ಲಿ ನಾನ್ ಆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದು ;-). ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನಾನು ಒಂದ್ stage play ನಲ್ಲ್ಲಿ ಆಕ್ಟ್ ಮಾಡ್ದೆ, ಅದು ಸಹ ಡಬಲ್ ರೋಲ್...ಎಷ್ಟ್ ಜನ್ನಕೆ ಸಿಗುತ್ತೆ ಈ ಭಾಗ್ಯ :P. ನಾನು ಮೊದಲ ಸಲ ನಟಿಸಿದ experience ನ ಈಗ ನಿಮಗೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ. ಮಾಮೂಲಿ ಹಾಗೆ ಅವತ್ತು ಸಹ ನಾನು ಟಿಕೆಟ್ ಕೌಂಟರ್ ಅಲ್ಲಿ tickets ಕೊಟ್ಟೆ. ಶೋ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಆದ್ಮೇಲೆ ಬ್ಯಾಕ್ ಡೋರ್ ನಿಂದ ಬಂದು ನನ್ sceneಗೆ ರೆಡಿ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು. ನನ್ ಮೈ ನಡ್ಗುತ್ತ ಇತ್ತು...ಛಳಿ, ಹೆದರಿಕೆ, ಟೆನ್ಶನ್ ಇಂದ. ಯಾಕ್ ಅಷ್ಟ ಹೆದರಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ನನ್ ರೋಲ್ ಬಹಳ ಸಿಂಪಲ್ ಇತ್ತು..ಎರಡ್ ಲೈನ್ ..ನಂಗೆ ಅದು ಬರ್ತ್ತಿತ್ತು..ಆದರು ಭಯ. ಸರಿ ಅಲ್ಲೇ ಫ್ಲಾಸ್ಕ್ ಅಲ್ಲೇ ಟೀ ಇತ್ತು, ಸ್ವಲ್ಪ ಟೀ ಕುಡಿಯೋಣ ಅಂತ ಒಂದ್ ಸಿಪ್ ಎಳ್ಕೊಂಡೆ..,ಆಮೇಲೆ ಗೊತಾಯ್ತು ಅದು ಹಿಂದಿನ ದಿನದ್ದು ಅಂತ. ಕೆಟ್ಟದಾಗಿತ್ತು. ಮೊದ್ಲೇ nervous ಆಗಿದ್ದೆ, ಇನ್ನ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿತು. ಸರಿ ಪಕ್ಕದ ರೂಂ ಗೆ ಹೋಗಿ ಬಿಸಿ ಟೀ ಬಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಡ್ದೆ. ಕೈ ಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಟೀ ಇದ್ರೂ ನಡಕ ಮಾತ್ರ ನಿಲ್ತಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನಮ್ಮ ಡಾಕ್ಟರ್ ದಯಾ ಅವರನ್ನ consult ಮಾಡ್ದೆ. ದಯಾ ಮತ್ತೆ ದೀಪಿ ನಂಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ಕೊಟ್ರು ಆದ್ರೆ ನನ್ nervousness ಕಮ್ಮಿ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ. 

             ಮೊದಲನೇ scene ಆದ್ಮೇಲೆ ನಾನ್ ಎಂಟ್ರಿ ತಗೋಬೇಕು ಅನ್ನು ಯೋಚನೆನೆ ನಂಗೆ ಟೆನ್ಶನ್ ಕೊಡ್ತಿತ್ತು. scene ಮುಗಿತು, ಹೊಸಬೆಳಕು ಸಾಂಗ್ ಶುರುಆಯ್ತು. ಅದ್ ಮುಗಿದಮೇಲೆ ನನ್ ಎಂಟ್ರಿ, ಆದ್ರೆ ನಾನ್ ಇನ್ನು ಸರಿ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. next ನಾನ್ ಹೋಗ್ಬೇಕು ನಾನ್ ಹೋಗ್ಬೇಕು..ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿನೋ ಏನೋ ಅನ್ನೋ ಟೆನ್ಶನ್ರ.. ರವಿ ಆಗಿದ್ದ ಕುಲದೀಪ್ ಸಾಂಗ್ ಗೆ ಡಾನ್ಸ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ, ಜನ ಅದ್ನ ನೋಡಿ ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ರು..ನಾನು ಸಹ ನನ್ scene ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತು ಅದನ್ನ ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡ್ದೆ. ಟೆನ್ಶನ್ ನಿಧಾನ್ನಕ್ಕೆ ದೂರ ಆಯಿತು. ನನ್ scene ಬಂದೆ ಬಿಡ್ತು, ಸೂಪರ್ ಆಗಿ ಎಂಟ್ರಿ ತಗೊಂಡೆ, ಆಮೇಲೆ the rest is history :P...well, atleast scene ಹಾಳ್ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟ ಸಾಕು..ಇದು ಡೆಲ್ಲಿ ಜೋಗ್ಗಿಂಗ್ scene ಕಥೆ. 

            ಇದಾದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನು ಒಂದ್ scene ನಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಗೆಟಪ್ ಅಲ್ಲಿ   ಬರ್ತೀನಿ ನಾನು, ರೌಡಿ ಗಳ ಬಾಸ್ ಆಗಿ. ನಾನ್ ಆ scene ನಲ್ಲಿ ಪರದಾಡಿದ್ದು  ಇನ್ನೊಂದ್ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಟೋರಿ...ರಿಹರ್ಸಲ್ ಟೈಮ್ ನಲ್ಲೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿ ಶೋ ನಲ್ಲಿ ವಾಯ್ಸ್ ಬರ್ದಾಗ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ. ಎಂಟ್ರಿ ತಗೊಳೊವಾಗ ಪಲ್ಟಿ ಹೊಡೆದು ಸೊಂಟ ಮುರ್ಕೊಂಡೆ, ಶೋ ನಲ್ಲಿ ಲುಂಗಿ ಉದ್ರಿಸ್ಕೊಂಡೆ (well almost ). ಉದುರುತ್ತ ಇದ್ದಿದನ್ನ ಹೇಗೋ ಮೇಲೆ ಎತ್ಕೊಂಡೆ..ಈ scene ನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ನನ್ನ ರೋಲ್ ಇದ್ದಿದು ಒಂದೇ ನಿಮಿಷ, ಆದರು ಅದ್ನ ಮಾಡೋದೇ ಒಂದ್ ದೊಡ್ಡ ಸಾಹಸ ಆಯಿತು. ಗಂಟಲು ಸರಿ ಹೋಗೋಕ್ಕೆ ಮೂರು ದಿನ ಬೇಕಾಯ್ತು, ಸೊಂಟದ ಮೂಳೆ ನೋವು ಒಂದ್ ವಾರ ಆದರು ಪೂರ್ತಿ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.. ಆದರು stage ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ನಟಿಸಿದ್ದು ಖುಷಿ ಕೊಡ್ತು. 

            ಒಂದು ಬೇಜಾರ್ ವಿಷ್ಯ ಏನ್ ಅಂದ್ರೆ ಇಲ್ಲಿ ತನಕ ಒಂದ್ ಶೋ ಕೂಡ ನಾನ್ ಪೂರ್ತಿ ಆಗಿ ನೋಡೋಕ್ಕೆ ಆಗಿಲ್ಲ. ಸೊ next ಶೋ ನಲ್ಲಿ audience ಜಾಗ ದಲ್ಲಿ ಕೂತು ಫುಲ್ ಶೋ ನೋಡ್ಬೇಕು ಅಂತ...ನೋಡೋಣ ಅದು ಸಾದ್ಯ ಆಗುತ್ತಾ ಅಂತ..

ರಿಹರ್ಸಲ್ ಆಯಿತು, ಶೋ ಆಯಿತು...ಆಮೇಲೆ...? ಆಮೇಲೆ ಇನೆನ್ನು..Its party time..ಕಾಸ್ಟ್ ಪಾರ್ಟಿ ಬಗ್ಗೆ ಎರಡ್ ಲೈನ್ ಬರೆದ ಬಿಡ್ತೀನಿ. ನಾನ್ ಮೊದ್ಲು  ಈ ಪಾರ್ಟಿ ಹೆಸರು 'ಕಾಸ್ ಪಾರ್ಟಿ' ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಏಕಂದ್ರೆ ಶೋ ಕಾಸ್ ಇಂದ ಮೂಡೋ ಪಾರ್ಟಿ ಅಲ್ವ, ಅದ್ಕೆ ಕಾಸ್ ಪಾರ್ಟಿ ಅಂತ ಕರೆತಾರೆ ಅನ್ಕೊಂಡೆ..ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ಹಾಯ್ತ್ ಇದರ ಹೆಸರು ಕಾಸ್ಟ್ ಪಾರ್ಟಿ ಅಂತ.  ಈ ಪಾರ್ಟಿ ವಿಶೇಷ ಅಂದ್ರೆ ಪ್ರತಿಯೋಬ್ರು ಬೇರೆಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇಳ್ಬೇಕ್..ನಮ್ ಟೀಂ ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಜನ ಇದಿದ್ದರಿಂದ  ನಂ ಚಾನ್ಸ್ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಹೇಳೋರು ಕೇಳಿಸ್ಕೋ ಳೋರು ಇಬ್ರು ಟೈಟ್ ಆಗಿದ್ರು. ಸೊ ಯಾರ್ ಯಾರ್ ಏನ್ ಹೇಳಿದ್ರು ಸರಿಗ್ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ಮಾರನೇ ದಿನ ಆಫೀಸ್ ಅಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ದೆ ಅಂತ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು. ಪಾರ್ಟಿ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ,  ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲೇ ಹಾಲ್ಟ್ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಜಾಗ ಕೊಟ್ಟ ಚಂದಸ್ಮಿ ಅವರಿಗೆ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ J

ಬ್ಲಾಗ್ ಎಂಡ್ ಮಾಡೋಣ ಸಾಕು...ಹೇಗೆ ಎಂಡ್ ಮಾಡೋದ್ ಅಂತ ಯೋಚಿಸೋಕ್ಕೆ ಟೈಮ್ ಇಲ್ಲ..ಹೊಸ ಥಿಯೇಟರ್ audience ನ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಬೇಕು ಅನ್ನೋ ನಮ್ಮ director ಮತ್ತು  ಅವರ ಸ್ನೇಹಿತರ ಆಸೆಯನ್ನ  ಈ ಹೊಸಬೆಳಕು ನಿಜ ಮಾಡಿದೆ ಅಂತ ಮಾತ್ರ ಹೇಳಬಲ್ಲೆ. ಟಿಕೆಟ್ ಕೌಂಟರ್ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತು ನಾನೇ ನೋಡಿರೋ ಹಾಗೆ ಯಾವತ್ತು ನಾಟಕ ನೋಡದೆ ಇರುವವರು ಸಹ ಬಂದು ಇದನ್ನ ನೋಡಿ, ಒಳ್ಳೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಕೊಟ್ರು. ನಾಟಕದ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನಂಗು ಸಹ ಇದರ ಮೇಲೆ ಆಸಕ್ತಿ ಬರೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ತು. ಈ ನಾಟಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಮ್ಮ ಟೈಮ್  ನ ತಗೊಂಡು ನಮ್ಮೆಲರ ಬಾಳಲ್ಲಿ ಹೊಸಬೆಳಕು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿತು :P 

BLOG ge haaki, Sharmila

* Gave the auditions for the role VATSALA

ma mind-> sumne time pass....lets go home n eat...m hungry...

why r ppl sssooo serious??? [looking at maadhurya and i think it was darshan on the other end of the hall rehearsing lines with his friends]

* Got into the shoes of RAAJI with a little hesitation.

ma mind-> WTF if not Vatsala gimme a Veda man...why this loud Raaji.... and oh oooh wait ssssoooo many dialogs!!! nnnooo way m doin this!

*Gradually learnt a few intresting things about RAAJI, felt more confident and den proud to play the character!

ma mind -> Oh this one is actualy easier than dancing and giving those shy smiles and wierd girly expressions! good raaji i like it yours ;) paapa surabhi heheheh <evil smiles>

SHOW TIME:

3 back-to-back shows:

* Enjoyed the audience responding live to my performance. Speacially "pongalla!" hahah

* 4 sarees in 1 hr, a tight tied knot, mallige moLa around it and ssoo many people helping with make-up, costumes and property! Felt like a princess even with grey hair lol.

4th show :

*HIghly nervous ,least confident, hell concious!

ma mind -> gimme a chance to kill surabhi... auLiddidre I wudnt have had the trouble of playin Vatsala thu aden kharma no <frustrated big tym>

After the 1st scene and the audience response, totally turned into vatsala with no second thoughts

ma mind-> Audiences are all are sooo encouraging.... Kuldeep already audience na paTaaysbiTTa....i shudnt b spoiling his limelight.... Vatsala here i come yeay!HUUUUUUUUUUUUUUUUGE smile on ma face after the BOW in de end!

Learings refer FB note :p

Now Confessions:

PD -I will definately do better in the Jan show :)

Surabhi - I just cant stop cursing you for not being there for the 4th show

Naveen - I really liked you in Sharma's role

Pradeep - You can easily beat yourself in performance any day any time

Anu - You stil dint get "naanen maadbeku ninge...eNNskond baarsbeko bedvo?"

Jambe - stop getting nervous with your lines ya

Ankita - Yo al fine ya chill :)

Kuldeep - zaroorath se zyaada descent n down to earth sometimes :)

Vasu - drink less pa! hehe

Raaji - next show alli jus help me not think about yourlines when we share a scene haha

Madhu - keep up the good work

Latha - enjoyed all the interactions i had with ya so far

Dayaa- bahumukha pratibhe

Ashwin - I am really sorry for things that i said to you and dont remember now which made you sad :p

Harish - 1st show alli sooooooooooper aagi kOpa bandittu when u had screwed up lighting in scene 6 :)

Partha- Sooper timing live dialogs!

Now goes the list of thank yooos!

PD - Givin me an opp to work with A very good team! :)

Chandan - Awesome dialogs

Vinay n Harish - fa makin me look good :)

Karthik - memmorable pictures!

jambe n daya - Only sources who helped me retain sme positivity towards playing VATSALA

Kuldeep - Helping me in almost everything that VATSALA did on stage

Lakshmi - loooved ma make-up :)

Ashwin- Nice food and side-wing support :)

Anu- bringin dwn the big burden- "saree tying" off ma mind for 3 shows :)

Padma - helping me in the green room for 4th show, when almost none was there

As an ending note would like to say

"I have experienced the joy of being in raaji's shoes, missed her badly while playing vatsala, gradually enjoyed being vatsala.....all in all totally loved the experience of knowing the characters from so close and the process of knowing the REAL ME while understanding the people around!"

Thank you very much to the WHOLE HOSABELAKU TEAM.

As PD says, "HosabeLaku ge sOle illa"... we rock! yeay :D

Cheers,
Sharmila

Hosabelaku - Living life @ lights' speed, Chandan

The prelude:

It was a long time that the creative cells of my brain had worked and they had already made my life hell by creating an itch.
Imagine how you would feel about an itch which is inside your head which u cannot scratch or kill.
More often than not its my old friend bootha(PD Satish Chandra) who does the act of “bhootha bidsing” for me and this time it wasn’t different.
I would have told him to do something and give me work more number of times than I have told “I love you” J
Such was the itch and the first hope was when KHKS happened in my life. I was waiting for clock to strike bootha’s head so I can have some work.

One fine day I get a call/message (don’t remember) asking if I was ready to meet on a Saturday evening to discuss some ventures. I thought time has come to get rid of my problems and I said yes a 1000 times in my mind but managed to send only one as a reply to the message. I landed up at KHKS where we had PD Satish, Ambarish(the ray of hosabelaku which opted out and never shined) and a couple of other people. As we got together for the discussion Satish revealed his plans of Hosabelaku and explained what the next set of actions were.

For most part of the next couple of weeks it was getting in touch with Director Bhagwan to get the rights and till then we hadn’t moved the needle much. Once we got the approval from him we again met to decide the timelines of the activities and the decision was to get the first play out for Kannada Rajyothsava. By then some of our old horses Daya, Ashwin, were all roped in and we decided to go with the auditions to build a new team. The activities and promotions started on FB and through various other forms. At this stage the idea was into action and I was beginning to like the whole experience.

The Auditions:

Even though we intended to have a good crowd in for our auditions we had never thought our efforts would work so well. The number of people and serious ones at that we saw for our auditions reconfirmed that what I was doing was indeed a dream for many. We had some excellent talent showcased in front of us and the choice making was another tough phase. Eventhough there were many favorites for a lot of us the boss Mr Satish had his own cast in mind and all we could do was argue but still agree. The night spent at in my house was worth it at the end of it all and we had the final cast in place. We also had finalized the crew list and we had reached a stage where our project was about to begin. The next few days we called up people to welcome them to fourth corner and to their different experience in theater under our director.

The Rehearsals

By the time people could appreciate that our director was ok with lines giving out the meaning and not the words and also the fact that they could do their own movements on stage, the tempered and hard hitting director was all over the faces of people. Swearing became a regular thingie and yet was kept only in the rehearsal times. I should say this team was the most gelling one who take all the beatings and yet stayed on. I cant forget the emotions that were flying around during these times and actors and production guys running for cover. But at this point I thought what if there was no force and if all things were done like in a corporate function. It would be the same old boring stuff and so the swearing shouting one sided arguments all made sense to me.

The shows

For a change I wasn’t tensed myself this time and I made life hell for a few due to that. Partha who took on the backstage activities made me relax to a large extent unlike some of the previous plays where I was running around for these things. So I made the most of it in giving him lots a trouble in the first show. The first set of shows were a test for all of us and I enjoyed them thoroughly. These were the shows which made all of us realize that we are team and we are working for each other.

The 4th show was another big challenge for us and as it is always said no game is over till it is over, the comfort from the success of the first 3 shows that was supposed to be in our mind was washed away due to some of the developments. The fourth show proved it to all of us that a team would only fade away if it wishes to and we decided otherwise. Thanks to all involved in keeping the hosabelaku coming.

The most active 6-8 weeks of my life in the past few years will surely be attributed to Hosabelaku. Below are some random words/thoughts which sums the whole feeling for me.

Dr.Rajkumar.. PD Satish.. Hosabelaku.. maadlebeku… script… dialogues.. punches… climax twist… set…. Pipes, L’s T’s & batte… Rowdy scene... 100% team… fun…. Blue wings.. CBR….

Cheers,
Chandan

All Set to Setup the Set

A Saturday morning is all about snuggling up and waking up late, only to find yourself back in the warm bed by afternoon. Sometimes it’s about preparing for the evening party and lift our “spirits” sky high!

Last Saturday was a little different for the set team of Hosabelaku. We decided to have the spirits high right from the morning.

Even though the time decided was 10:30, by the time we all got together it was around 11:30 and yes, Mr. Kumaraswamy guided us to our weekend shopping. Unlike the normal weekends, this time we were running around to find elbows, T’s, nuts, bolts along with PVC pipes. We also managed to squeeze in a little bit of tea while we were searching for the raw materials to dress up Hosabelaku.

A lot of us were hungry, unlike the lucky ones Harish and Ashwin, who had broken their fast at home before they came. Even though we are foodies to the bone, we tightened our belts and jumped at the work! The weather was pretty nice and we did not have to sweat as much.

Ashwin, me, vasu and Ranga (KHKS) looked like plumbers carrying the five, twenty feet pipes!! There were homely looking middle-aged women watching us curiously as if this was the highlight of their day.

Finally we assembled at the canteen area of KHKS and started working on the unique concept of making an easy and light set, courtesy Mr. PDSC. I must say he is a visionary, providing so many new ideas. Harish was extremely helpful in getting things done once we got the raw materials. He was superfast yet very accurate in his measurements and implementation of the idea.

Initially when we started out, we did feel we would take a lot of time in getting these pipes to look like a frame but we were in for a surprise as in-between the bouts of laughter and session after hilarious session of leg pulling, we were almost done! Harish was the main villain cutting the pipes away to glory and Ashwin, vasu and Suhas were the partners in crime. I must say these guys never put a foot wrong.

Here we were- as a team we had made the necessary frames and we had made it stand by itself as well. Proud moment I must say.

As it’s always said,” The play is just an hour long but the work that goes into it is days together.” The fun that’s there in getting these things done is unimaginable and Ashwin acknowledged that in his own words when he said “I haven’t had so much fun and haven’t laughed so much in the past 1 year as I did today”. Well, the reasons for that are best undisclosed!

And BW was the next stop. It’s becoming like a “thavaru mane” for KHKS!

Thus ended a memorable Saturday for all of us! We are waiting to dress up our new found love- “Hosabelaku”

ಹೊಸಬೆಳಕು ಮೂಡ್ತಾ ಇದ್ಯ ?

ಅದೇ ಹಳೇ ಆಫೀಸು, ಹಳೇ ಕ್ಯುಬಿಕಲ್ಲು, ಕಿತ್ತೋಗಿರೋ ಹಳೇ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟು, ತಿಪ್ಪರಲಾಗ ಹೊಡೆದರು ಫಿಕ್ಸ್ ಆಗದೆ ಇರೋ ಹಳೇ ಡಿಫೆಕ್ಟ್ಸು..ಈ ಎಲ್ಲ ಹಳೆಯ ಬೋರಿಂಗ್ ವಿಷ್ಯದ ನಡುವೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡೊಂಥ, ಹೊಸ ಹುರುಪು ತರುವಂತಹದನ್ನ ಏನಾರು ಮಾಡ್ಬೇಕು ... ಏನ್ ಮಾಡೋದು ?? ನಾನ್ ಏನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ..? ಟೈಂಪಾಸ್ ಗೆ ಆಗ್ ಆಗ ಬ್ಲಾಗ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ, ಆ ಅಭ್ಯಾಸನು ಬಿಟ್ಹೋಯ್ತು. ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಹೋಗುವ ಟ್ರೆಕ್ಕಿಂಗ್, ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಟ್ರಿಪ್ ಗಳು ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಆಗಿದೆ. ಹಾಗಂತ ಈ ಹವ್ಯಾಸಗಳು ಬೋರ್ಆಯಿತು ಅಂತ ಅಲ್ಲ. ಈ ಎಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ ಹೊಸದು ಇನ್ಏನಾರು ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ತುಂಬಾ ದಿನಗಳಿಂದ ಆಸೆ ಇತ್ತು.

ಹೀಗಿರುವಾಗ Facebook ನಲ್ಲಿ ಒಂದ್ ದಿನ ಒಂದ್ notification ಬಂತು - ಹೊಸಬೆಳಕು ಅನ್ನೋ ನಾಟಕಕ್ಕೆ auditionನಡೆಯುತ್ತೆ, ಆಕ್ಟ್ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟ ಇರೋರು ಬರಬಹುದು ಅಂತ. ನಾಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಆಕ್ಟ್ ಮಾಡ್ಬೇಕ್ ಅಂತ ನಂಗು ಆಸೆ ಇತ್ತು.., ಹಾಗೆ, ಅದು ನಂಗೆ ಬರೋದಿಲ್ಲ ಅಂತನೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದ್ರೆ audition ಹೋಗೋದ್ರಿಂದ ನಾನ್ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳೋದು ಏನು ಇರಲಿಲ್ಲ. Facebook ನಲ್ಲಿ ಈ ಇವೆಂಟ್ ಬಗ್ಗೆ ನೋಡಿದಾಗ ನಾನ್ ಯಾಕ್ ಇದಕ್ಕೆ ಹೋಗಬಾರದು ಅನ್ನಿಸಿತು. ಸೆಲೆಕ್ಟ್ ಆಗದೆ ಇದ್ರೂ ok, ಭಾಗವಹಿಸೋ ಅನುಭವನೆ ಹೊಸದಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ನಾನು auditionಗೆ ಹೋದೆ.

ಅಲ್ಲಿ, ನಾನ್ ಆಕ್ಟ್ ಮಾಡೋಕ್ ಹೋಗಿದ್ದ ಪಾರ್ಟ್ ನ ಒಂದ್ ಎರಡ್ ಲೈನ್ ಕೊಟ್ಟು, ಹೇಳೋಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದ್ರು..ನಂಗೆ ಬಂದಹಾಗೆ ನಾನು ಹೇಳ್ದೆ. HR ರೌಂಡ್ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಕೂಡ ಇತ್ತು . ನಾವು ಕಂಪನಿಗಳಲ್ಲಿ why do you want to work for this company ? ಅಂತ ಕೇಳೋ ಹಾಗೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅವ್ರು : ನಾಟ್ಕ (ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಬರದೆ ಇದ್ರೂ) ಮಾಡೋ ಆಸೆ ಯಾಕೆ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರು.. ನಾನು ಏನೋ ಒಂದ್ ಬಾಯಿಗ್ ಬಂದಿದ್ ಡೈಲಾಗ್ ಬಿಟ್ಟೆ, ಅದ್ನ ಕೇಳಿ ಅವ್ರು ನನ್ನ ಬಿಟ್ರು . ಆದ್ರೆ ನಮ್ directorದು ವಿಶಾಲವಾದ ಮನಸ್ಸು, ಅದ್ಕೆ crew ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ರು, ನಾನು ಅದ್ಕೆ ಓಕೆ ಅಂದೆ.

ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲೆ ನಾನು ಯಾಕೆ ಭಾಗಿಯಾಗಿದ್ದಿನಿ...ಹೇಳ್ತಿನಿ. ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ ಹಾಗೆ ನಾನು ಒಂದು ಹೊಸ ಹವ್ಯಾಸ ರೂಢಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ಇಷ್ಟ ಇತ್ತು. ನಾಟಕ ಕಲೆ ಕಲಿ ಬೇಕು ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ಸುಮಾರು ದಿನಗಳ ಆಸೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹೇಗೆ ಸೇರೋದು. ಈ ನಾಟಕ ರಂಗನೂ ನಮ್ಮ IT ಕಂಪನಿ ಹಾಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಾಗರ. ಸಾಕಷ್ಟು ತಂಡಗಳು, ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ರಂಗದ ವಿವಿಧ ವಿಭಾಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಬಂದಿರೋರು, ಅದನ್ನೇ proffession ಆಗಿ ತಗೊಂಡಿರೊರು ತುಂಬಾ ಜನ ಇದಾರೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ನಾನ್ ಹೇಗ್ ಇಲ್ಲಿ ಎಂಟ್ರಿ ತಗೊಳ್ಳಿ ? ನಾನು PD ಕೆಲಸದ ಸ್ಟೈಲ್ ಮುಂಚೆ ನೋಡಿದ್ದೆ, ನಂಗೆ ಅದು ಹಿಡಿಸಿತ್ತು. ಅವ್ರು ಹೊಸ ನಾಟ್ಕ ಮಾಡ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ತಿಳಿದಾಗ, ಈ ಕಲೆ ಕಲಿಯಲು ಇದು ಒಳ್ಳೆ ಚಾನ್ಸ್ ಅನ್ನಿಸಿತು. ನನಿಗೆ ನಾಟಕ ಪ್ರತಿ ವಿಭಾಗವು ಹೊಸದ್ದಾದರಿಂದ, ನಾನು ಯಾವದೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ರೆಡಿ ಇದ್ದೆ. ಡೈಲಾಗ್ ಹೇಳೋಕ್ಕೆ ಅಂತ ಹೊದೊನು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಈಗ ಡೈಲಾಗ್ ಹೇಳ್ಕೊಡು ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಿ.., ಅಂದ್ರೆ ನಮ್ಮ cast, ಡೈಲಾಗ್ ಮರೆತರೆ ಅವ್ರಿಗೆ ಪ್ರಾಂಪ್ಟ್ ಮಾಡೋದು ನನ್ ಕೆಲಸ. ಈಗ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾರಿಗೂ ಕರೆಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಎಲ್ಲ ಡೈಲಾಗ್ ಬರೋಲ್ಲ.., ನಂಗು ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲಸ ಇದೆ, ಆದ್ರೆ ಅವ್ರು ಅದ್ನ ಕಲಿತಮೇಲೆ..ನಾನ್ ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ? :) ನೋ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ .. ಆಮೇಲೆ ಬೇರೆ ಯಾವಾದ್ರು ಕೆಲಸ ಹೊಂಚಿಕೊಳ್ಳೋದು...ಯಾರೋ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರು : Don't be just another brick in the wall ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಾರಂತೆ. ಆದ್ರೆ ನಾನ್ ಅದ್ನ ಫುಲ್ ಒಪ್ಪೋಲ. ಗೋಡೆ ಸರಿಗ್ ನಿಲ್ಬೇಕ್ ಅಂದ್ರೆ ಪ್ರತಿ ಇಟ್ಟಿಗೆನು ಮುಖ್ಯ ಅಲ್ವ..? ಏನ್ ಹೇಳ್ತಿರ.. (ಡೈಲಾಗ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ ಹಾಗ್ ಹೇಳಿದನ ಅಥವ ನಿಜವಾಗಿ ಹಾಗ್ ಯೋಚಿಸ್ತಿನ ಅಂತ ಮಾತ್ರ ಕೇಳಬೇಡಿ :) )

ನನ್ journey ಹೇಗಿತ್ತು ಅಂತ ಹೇಳ್ದೆ. ನಾಟಕದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳೋಕ್ಕೆ ಇನ್ನು ವಿಷ್ಯ ಇದೆ. ರಿಹರ್ಸಲ್ ಹೇಗಿರುತ್ತೆ , ನಮ್ ಡೈರೆಕ್ಟರು ಹೇಗೆ ಉಗ್ದು ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಹಾಕ್ತಾರೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ಬೇಕು... ಆದ್ರೆ ಅದ್ಕೆ ಬೇರೆ ಆರ್ಟಿಕಲ್ ಬರಿತಿನಿ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಸಾಕು..

ಈ ಹೊಸಬೆಳಕು ನಾಟ್ಕ ನನ್ನಲಿ ಹೊಸಬೆಳಕು ಮೂಡ್ಸುತ್ತ..ಕಾದು ನೋಡ್ಬೇಕು..

ps: looking forward to more articles from you santosh!